आईलाही 'मन' असतं, अम्हाला कधी समजलंच नाही

आईलाही 'मन' असतं, अम्हाला कधी समजलंच नाही
तिचं सूध्धा 'स्वप्न' असतं,अम्हाला ते कळालंच नाही

'आई' राबते दिन्-रात्र, आम्हाला घडवण्यासाठी
आम्ही असतो विचार मग्न, आमुच्याच स्वार्थासाठी
आईच 'श्रेष्ठ गुरु' असते, अम्हाला कधी समजलंच नाही
तीच आमुचा आधार असते, अम्हाला ते कळालंच नाही

'आई' झोपते उपाशी पोटी, आमचं पोट भरण्यासाठी
आम्ही सदा पैशे उडवतो, अमुच्याच हवसेपोटी
आईच्या सूध्धा 'आवडी' असतातं,अम्हाला कधी समजलंच नाही
तिलां सूध्धां 'हसायचं' असतं, अम्हाला ते कळालंच नाही

'आई' नेसते फाटकं लुगडं, आम्हाला सजवन्यासाठी
आम्ही सादा रागावतो तिच्यावर,आमुच्याच चूकीसाठी
आईलाही 'जगायंचं' असतं, अम्हाला कधी समजलंच नाही
तीच खर 'धन' असतं,अम्हाला ते कळालंच नाही.

आईलाही मन असतं, अम्हाला कधी समजलंच नाही
तिचं सूध्धा स्वप्न असतं,अम्हाला ते कळालंच नाही