श्वास थेबांतुनी पाउल झाला

असलो जरी चांद नभीचा
चांदतो मी पाण्यातही
हाती धरुनी पांगळ्या सुराचा
रांगतो मी गाण्यातही

पाडती सारे भाव खोटॅ
वेड्या मनाच्या टाकसाळी
शब्द होऊनी असा चमकतो
कधी मी ख-या नाण्यातही

मी असण्याला अर्थ नाही
नसनेही माझे व्यर्थ राही
मागे फिरता सवाल ठरतो
का राज दडती जाण्यातही?

का तोलीशी अजुन स्वतःला?
श्वास थेबांतुनी पाउल झाला
अन, तु उगा का थांबतो?
आहे तीच नशा वहाण्यातही

मज चांदणेही अफाट मिळते
तेही असेच मेघ गिळते
तरी अजुनी नशेत असता
चांदतो मी पाण्यातही….